YAŞANMAZ MI?

Bu gece de uyumadým
Uykudan borçlu gözlerimi
Senin üstüne örttüm sessizce
Narin, kýrýlgan, ince
Yaz pikesi oldu uykum
Senin derin, ellere verilmiþ düþlerine.

Bu gece de uyumadým
Geçmiþte kalan uykularla yetinip
Eksik hayalleri dipdiri tuttum kendimce
Küskün, naif, baþ belasý
Sözün hecesi oldu sadece.
Mahkum!
Benim usanmýþ, üstüme sinmiþ hislerime.

Ve güneþ doðdu.
Aldý çarptý yüzüme aydýnlýðý
Kocaman neþeli bir sabah utandýrdý.
Çiçeklerde çiyler buharlaþtý gözüme.
Göz yaþým bitmiþ diye.
Bir akasya sallandý yüzüme
Nefis kokular sürdü yüreðime.
Þiirlerim saklandý
Sabýr ayetleri çýnladý gök kubbede.

Mehtap,
Deniz olsa, yakamozlar çaktýracakmýþ memleketimde.
Olmadýðýndan yenilmiþ güneþe sözde.
Güldüm...
Karanlýk gecelerde sýrf mehtap var diye yürünmez.
Zaten yenilen yenilene.

Ben güneþin kokusunu duydum arkadaþ.
Topraðýn elini tuttum.
Dar Dünya’da bol yaþadým.
Ýlk ben aðlayýp sustum
Ýlk ben doðurdum sanki.
Ve Havva’dan sonra doðan benim.

Ýlk ben aldandým, ilk ben!
Ve ilk ben topladým eteðime umudu...
Aldým elime huzur tasýmý.
Ýlk çiçeði ben diktim, ben suladým.
Güneþin kokusunu duydum diyorum sana.
Anlamýyor musun?

Ben dertlere ölmüþüm.
Yaþanmaz mý be!









Sosyal Medyada Paylaşın: