Nohut oda, bakla sofa

Bir þafak kýrmýzýsý damladý içime,
Nar çiçeði ile viþne çürüðü arasý.
Baþýma kadar çektim çivit kokulu yorganý
Bulanýk ufuklara daldý gözlerim.
Yavaþ yavaþ tükendi, konuþtukça
Aðzýmý köpüklendiren coþkun.

Bir þeyler söylememek üzere bitirdin kendini
Çýrpýndým,
Sonra, bir daha...
Ve öldüm.
Gölgen çeliklendi baþ ucumda
Aslýn uzaklaþtý dünyadan
Ve öldün.

Aramýzda çýtla pýt arasý bir ses
O toplayan meltemle,
Daðýtan poyraz kasýp kavurmuyor artýk.

Þimdi ýhlamurlarýn güverteli gölgelerinde oturup,
Anka’nýn sýrtýnda Kaf Daðý’ný aþtýðýmý hayal ediyorum.

Sonra...
Ansýzýn bir kanarya ötüyor.

Nohut odadan bakla sofaya, 
Gerçeðime dönüyorum.


Sosyal Medyada Paylaşın: