karanlýk, yaðmurlu bir yaz sabahýna uyandý gözlerim
gerindim uzun uzun
baktým; gene ayni dört duvar
ve gene yalnýzlýðýmla baþ baþayým
kalktým
ben ve yalnýzlýðýmla iki kiþi olduk
çoðaldýk yani…
lavabo sonrasý giyinip vurdum kendimi yola; iþe…
günün çalýnmýþ saatlerinde sessizliðe gömülüp,
onu yaþýyordum yüreðimde yine:
onu bekleyiþlerim…
mutluluktan uçtuðum saatler…
uykusuz geceler…
olmayacak bir rüyanýn peþinde koþan
bir masal çocuðu: ben…
olsun…
bir þiir gibi,
duygusal, doyumsuz bir þarký gibi,
bir kemanýn eþsiz naðmelerinde yok oluþ gibi,
bir albatrosun akabelerden süzülüþü gibi
onunla olmak,
onunla hayatý paylaþmak;
mavi bir hayal bile olsa…
…
Bütün bunlar rast gele girip çýkýyor belleðimden
…
Hey..!
daldýn yine…
akþam oldu, çýkýyoruz, hadi..!
…
Ah, ahh
gene akþam oldu
gene sensizlik yapýþacak yakama…
süleyman altunbaþ...21 temmuz 2013