***...HAYATIN RENGİ YOKTUR ...***

Gökyüzü ýþýl ýþýl…
yýldýzlar daha parlak ,daha bir sevimli
þimdiyi yaþamak vardý …geleceði düþünmeden
ve saran sevimliliðiyle gelen geceyi…

gene gül yüzünü göremedim bitti koca gün…

yokluðunda Seni özlemek …
Senli hayâller kurmak…ve düþünmek …inanýlmaz güzel…
varlýðýnda ise küçücük zaman kýrýntýsýyla yetinmek …düþlerimi…
Senle ilgili dünyamý paylaþmak öyle yetersiz ki…
öyle yorgun oluyorsun ki…býrak hayallerimi paylaþmayý ,Sana kendi zamanýmý bile vermek istiyorum…mümkün olsa..
zamanýn Sana yetmediðini görüyorum hiçbir þey için…
ne iþlerin,ne saðlýðýn,ne özelin ne de dinlenmek için yetmiyor…
gözlerine baktýðýmda bir an önce kaçmak…
bir an önce baþka iþler yapmak…
ve hýzla bir þeye yetiþememenin telâþýnda bir insan görüyorum…
bütün bunlarýn ruhî baskýsý,psikolojik yorgunluðu hayatýný etkiliyor…
her þey düzelecek..her þey daha iyi olacak…nasýl mý;güzel bakarsan…güzel görmeye çalýþýrsan…
her olayýn ,her yaþadýðýn tecrübenin olumlu yanlarýný görmeye çalýþarak…gülümse…gülümse lütfen…
ne kaldý ki ömrümüzün bitimine..?
hüzünlenme…
hüzün zaten hep tepemizde…
ama gülüþler iç cebimizde…cebimiz ceketimizde…
ceketimiz ise,yýldýzlarda asýlý…
o yüzden elimizdeyken gülümsemeyi ihmâl etmemelisin…
zor…bu þartlarda ,bu hayat boranýnda gülümsemek…
o yüzden “an”ý deðerlendirmeye çabala…
çabalayalým…
Baþkentime,Ankara’ma öyle çok benziyordun ki ;olabildiðince girift,
gizemli ve Ýskender’in kördüðümü gibisin…

artýk geriye býrak bazý þeyleri…
bir boþluktan süzülür gibi
hadi…
gülümse…
Sen bir ruhsun,
titreþimsin,
tutkusun
benim için..
tutkumu zedeleme…
gülümse ve tutun,
tutunalým hayata bir ucundan…
hadiiiiii…!