Ýçimden geçenleri kaðýda dökeyim diyorum
olmuyor
o kadar çok þey biriktirmiþim ki içimde
hangisinden söz etsem kýrýk cam gibi batýyor yüreðime
susmak geliyor içimden
susuyorum
Zaman geçiyor
boðuluyorum acýlar içinde
yaðmura hasretliðim diniyor gözlerimden akan sellerle
neden aðlar ki gözler sevilen sevildiginde?
peki ya eksikliðini hissettiðim neydi
can boðaza gelip çýkmak için can attýðýnda
bu aþkýn ömrü bu kadar deyip yol vermek mi gerek
bilmiyorum
Karmakarýþýk sorular içinde yüreðim
acý çekiyorum
neden yoksun diyorum bazen kendi kendime
ya da seviyorsan eðer neden hissetmiyorum artýk
eskiden olduðu gibi neden bakmýyorsun yüzüme
neden
neden beni sevmiyorsun
Hani bir çocuðun en sevdiði oyuncaðýný alýrsýn ya
boynu bükük kalýr tek söz edemeden
çekilir en kuytu köþede aðlar ya hani
iþte bende o çocuk gibi yalnýz ve çaresiz seviyorum seni
köþemde baþý eðik hayallerimin intiharýndayým bu gece
birer birer terk eden hayallerim
senin kadar acýmasýz bu bedene
Neyim kaldý ki tutunacak bu hayatta þimdi söyle
hissetmediðim bir aþkýn gölgesinde demlenerek
ucu yanmýþ þiirlerle süslenmiþ bir hayata tutunuyorum
mutluluktan uzak bir iklimde
mutsuzluklarýn en kýyaðýný yaþýyorum...
16.07.2013
Rasim Yýlmaz