Kemaným gibi, dayasan o güzel baþýný omzuma,
Yay’ýn dudaklarým olsa, dolaþsa üzerinde,
Aþkýn en güzel naðmelerini verse tellerin,
Ellerimde kavrulurken ellerin...
Dayasan dudaklarýný dudaklarýmýn arasýna, ney’im gibi,
Üflesem yüreðimde yanan ateþi dudaklarýna.
Ney’in naðmeleriyle dökülüp gitse hüzün
Karþýmda bir þiir gibi, o güzel yüzün...
Ud’um olsan, doldursan kucaðýmý,
Sarýlsam doya doya, incitmeden bedenini.
Ellerim mýzrabýn olsa, dokundukça inletse,
Gözlerin gözlerime teslim, bir aþk þarkýsý dinletse...
Bir ritim-saz gibi çalsam seni, küçücük dokunuþlarla
Parmaklarým vurdukça tenine, sen kýpýr kýpýr,
Gülüþünle gönülleri, gözlerinle aþk notalarýna vursan;
Raks etsen o ritimle, saçlarýný o ritimle savursan...
Saz takýmýmsýn, her yeri ayrý telden, ayrý makamdan çalan,
Gözlerin hüzzam,dudaklar buselik, nihavent gülüþün,
En can alan köçekçedir, kývrýlýp bükülüþün.
Ömür boyu yaþanacak bir âlemsin, sazlý sözlü
Kýzýl saçlý, kor dudaklý, elâ gözlü...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.