aşkın satır arası karakteri..

bir zamanlar elimden düþmüyordu
zambak adlý bir kadýn
ve bilmem kaç kez okuduðumu
ve kaç kez içinde yazýlanlarý
kafamda bir tiyatro sahnesi gibi canlandýrdýðýmý
ve her sahnesine baþým dönerken
kendimi nasýl kaybettiðimi anýmsýyorum.


resmini satýr satýr okuduðum bu kadýn
týpký kutsal bir ikona gibiydi..
ve sanki aþk için yaratýlmýþ bir tanrýçaydý
tutku,ihtiras,sevgi,cinselliðin verdiði haz
yani ne ararsan vardý.


lakin ruhunun derinliklerindeki
satýr aralarýna yansýyan sözcüklerin içinden aþkýn bir tarifi yoktu..
bu denli aþký güçlü anlamlandýran bir kadýn karakteri
beynimde ve yüreðimde resmettikçe
duygunun ve ihtirasýn çýlgýnlýðýný yaþýyordum.


Sonra aþýk olduðumu anladým çok geçmeden
Fakat o kadýný bulabilir miyim diye
hiçbir bilgim ve bende hiç kayýtlý bir mesajý yoktu..
Sadece resmi ve yazdýðý mektuplar
düþ dünyamýn içinde zuhur ediyordu.


ve aþkýn bu kalan iksiriyle
yaþadýðým þehirde karýþ karýþ aramaya baþladým
Her kaldýrýmda ve her sokakta.

Hata kimi zaman gece nöbet tutar gibi sabaha kadar
Þehrin en iþlek ve en kalabalýk yerlerinde sabahladým.


Biri geçse o mu diye dakikalarca bakardým..
Bakardým , o yoktu.
Biliyordum çaresizliðimi çünkü
Ve hayal kýrýklýðý yaþayacaðýmý da..


aþkýn cenderesinde girdiðim o büyünün içinde
onu aramak ve arayýnca da bulamayacaðýmý bilmek
bile beni mutlu ediyordu..


þimdi bu anýyý düþlerken
aþkýn en imkansýz anýnda bile
mutlu ve umutlu olduðumu
bütün yüreðimle hissediyorum…


Kýrþehir/temmuz 2013
Sosyal Medyada Paylaşın: