Nihayete erince
gelince bir de sen
açardým senin için sabaha
gonca gül olsam
kor kor ateþlerden kalan kül olsam
tutuþur yanardým yeniden
tututþup yanardým yeniden
bir dönüp bakman yeterdi
dertler tatile girip
nihayete erince
aþk naif kýrýlgan ince
gelince bir de sen
hayalinle
kolumuzun alltýnda kitaplar
avuçlarýmýzda kelimeler
harfler ki suskun ve dargýn biraz
aþk kelebeði konar omuzumuza incinince
bir de sen gelince aklýma
yeniden tutuþur yürek kor kor yanar
gölgen fýsýldar kuytulardan
þahlanýr isyanýn
der ki
attýn beni yüreðinden
gittikçe uzaklaþýr bizden yaþananlar
kaçmýþtýr bir kez ipin ucu
hiç gitmediysen de gözlerimden
bir sen dolaþýr cümlelerimde sitemli
ah bu sevda gözlerden inince kalbe
unutmak mümkün mü her yede sen
bir de dikilip son halinle karþýma
o eski gülüþünle gülünce
yanar
yanar
yanaaar küül olurum sevgili
dertler nihayete erir sanmýþtým
unuturum sanmýþtým
bir de hayal edince
bir de aniden zamanlý zamansýz gelince
sen
sen
niçini nedeni yoksa da
neden
unutamamýþým
en zoru ne biliyor musun
seni mutsuz ettiðimi bilmek
12/Temmuz/2013/Cuma/Bodrum
Yüksel Nimet Apel
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.