Yanmalýydý o sahne kül olmalý sýrlarýn
Sonu yok besbelliki inciten tavýrlarýn
Dilim baðlanmýþ ise sanma ki acziyetten
Rabb’im bilir içimi susmuþsam nezaketten
Ve gönlüne hürmeten saydýðým hatýrlarýn
Mümkün mü izahatý aþk baðý duygusunun
Altýnda imzan varken terk etme kurgusunun.
Üçer beþer arttým da, sonradan tenhalaþtým
Halbuki çokluðuna ne de kolay alýþtým
Gönlümde hükmü olsa çizilen sýnýrlarýn
Daðýtýr mý kendini karambole hislerim
Kan çanaðý olur mu uðruna irislerim.
Aklýnýn feri sönmüþ içmeden mey tasýndan
Sevinin son deminde kahrolsan da yasýndan
Ne bahar uðruyordu ne kokusu kýrlarýn
Anladým hüsran ile yön bulacak dönence
Umudun kandilleri birer birer sönünce.
Zeval vakti girmiþken, çaðýrsan da gelemem
Topuðumun altýnda ezil de ezilemem
Katiyyen, doðrulamam altýndan kahýrlarýn
Kendim bile kendime aðýr geliyor iken
Sevdaný yük edemem güneþ yükseliyorken.
Zaman bu durmuyor ki sudan hýzlý akýyor
Yetiþ bana der gibi telaþ ile bakýyor
Bir naz ve bin niyazla tükenen sabýrlarýn
Haddi hesabý þaþmýþ, idrakýn umru deðil
Ahdim olsun, cürmüne bir daha etmem meyil.
11 Temmuz 2013 / NÜS