sahile vurmuş balıklar

Kütüphanede gördüm onu
sýcaktan çýldýrmýþ gibiydi hatun
ve yaz günü deniz kýyýsý yerine
kütüphanede olduðu için öfkeliydi birilerine
ve bacaklarý süt beyaz,
dondurma misali eriyor karþýmda…
“Ýnanmýyorum! Burasý nasýl bir yer? Nazým’ýn þiirlerini arýyorum ama yok!” diyince,
“Yanlýþ yere bakýyorsun o yüzden.” Dedim. “R harfine bakman gerekiyor.”
“Ne alaka?” dedi. “H” harfinde olmalý, soyadý Hikmet…” dedi büzdüðü dudaðýyla.
Kancýk, Nazým’ýn “Ran” soyadýný taþýdýðýndan habersizdi.
Ancak bacaklarý bu kusuru örtüyordu.
Ona kitaplarý bulmasýnda yardým ettim.
Kuru bir teþekkür çýktý aðzýndan.
Ardýndan bilmiþ adýmlar üzerinde uzaklaþtý…

Þimdi bir kafede oturuyorum
Gorki, ve Yorgo Seferis var yanýmda.
Düþ yok alnýmýn gerisinde
karþýmda bir tatar kýzý oturuyor,
güneþte fazla kalmýþ,
üzerinde mavi elbise,
beyaz yerleri örtülü…

Yan tarafýmda akademisyen kadýn
geceden parmakladýðý kutusuyla sakin, otoriter görünüyor.
Buradayýz iþte, kafede birkaç kiþi
cehennem yangýnýnda kurtarýlacaklar listesinde deðiliz
ama yine de birbirimizden uzak duruyor
sakýnýyoruz kendimizi,
cehennem düþüncesinin bizi yakýnlaþtýrmasý gerekmiyor mu?

Ve az önce bu þiiri yazarken garip bir þey oldu.
Bundan iki dize önce yazdýklarým, gözlerimin önünde
kendiliðinden silindi ve ben o sýrada tuþlara dokunmuyordum.

En büyük korkun ne diye sormuþtu bir dostum.
Söyledim ona, sanýrým bir daha sormaz artýk.
“Ýhtiyacýmýz olan et için kesilen, yaþadýðýnýn farkýnda olmayan
çeþitli hayvanlarý düþün.” dedim.
“Ya biz de daha kutsal ve ulvi bir gücün ihtiyacý için bu dünyada üretiliyorsak?
Ruhani bir besin kaynaðý olabilir miyiz? Ýþte bu düþünce beni korkutuyor.”
Bir besin olduðunun farkýnda olan besin olmak…

Kan akýyor ýrmaklarýmýzdan
laðýmlar týkalý þehirde
kanal içinde boðuluyor çocuklarýmýz
aþký sadece bir bedene sýðdýran
ve sarhoþluðu sadece meyde sananlar
ne anlar halimizden…
Kalbimde bir ateþ
Alkol döküyor, harlýyorum ateþi…
O ateþ kim için yanýyor diye sormadan
ateþi söndürmeye çalýþýyorlar…

Kadýnlar tarafýndan sývazlanmýþ,
sivrelmiþim yaz akþamýnda
kediler sakin, kapý önünde yatýyor
ve etrafý izliyorlar.

Güneþe inat devam ediyoruz
ardý ardýna düzülmüþ olmamýz önemli deðil
son nefesine kadar yola devam.
Kaplanýn pençe izini taþýmak sýrtýnda
Geceden bir kadýnýn týrnak izi misali
Diþ izleri boynumda
kolumda söndürülmüþ izmarit izi
kalbin ritmik sikiþi
Ýþte orada, adýný bilmediðim tatar kýzý
üzerinde mavi elbise,
beyaz yerleri örtülü...

Biz burada otururken
sahile vurmuþ balýklar çýrpýnýyor bir yerde
balýklar,
ýslak ve kaygan…


























Sosyal Medyada Paylaşın: