...geçmişten...

önce kuþlar terk etti
sonra aþklar göðümüzü
ve kanatlarýmýz mavi ölüsü







çýldýrmýþ olmalý gece
týrmalarken tenimin aryalarýný dev cüsseli karanlýklar
beddualar seviþiyor dilimin ökçesinde
uçurumlar hareleniyor
siz yoksulu
ay papatyalar dökerken
çýrýl çýplak kalmýþlýðýma
ben fakiri
yýldýz kokusu saçaklarýmda
akreple yelkovan dillenirken sizsizliði
takvimler güz yorgunu
suya tutkun
solgun kýyýlarýmda
kýrýlgan dalgalarýn ayrýlýk ayetleri




ölü/nüz bayým
külünüz / ziyan
iki dudak arasý günah
yaslandýðýnýz daðlar
dökülünüz
annenizin arþa yükselen sesinden
ve ekiliniz kurþini bulutlarýn avlusuna
daha saçlarým yeþilken
göðün kafesinden son bir þiir kopartýnýz
elveda



belki
tövbeleriniz ýslanýr
siz aðlarken
avuçlarýnýza yazýlýr
cehenneminizin altýnda tütsülenen þiir




//...mevlam siz diye sürdü adýmý
köhnemiþ kirpiklerimin dualarýna
örtün yüzümü...//




gün
cam kýrýklarýnda uzayan sureler
boy boy filiz veren
titreyen bir çocuk
her gün nasýrlý ellerinizle dikilen




katre katre okunur
yüzünüzdeki çizgilerin aðrýlarý
aðýrlaþtýkça zaman
yalandan illet
gün artýðý
siz ölüsü gözlerim
gülünüz bayým
gökkuþaðýna sarmaladým kelebek sokaðýný




//...sizi çok sevmiþtim bayým
bir ikindi vaktinde yakýldý þiirlerim
göðsünüze bastýrdýðýmda düþlerimi eylüldü
nefesimi dayadým avuç içlerinize
bu yüzden kördüm
amâ susuþlarýnýza gömüldüm...//




uzadýkça kýsalan parmaklarýmýn gölgelerinde
kefenlenirken aynalar üzerime
peygamber çiçekleri açýyor ceplerimde




ve Azrail’in buzdan nefesi
o malum besteyi çalarken ensemde
siren seslerinde siz
kýmýltýsýz topraðýn köklerinde/ rüzgar
yedi kez vuruyor topuklarýný yere
yedinci mevsimde
gece gitti
rüya bitti
Uyan…



ölünüz bayým
içimin döküntülerine gömülünüz...



ve nihayetinde
öldünüz bayým
dün gece onikiotuz sularýnda
bir masalcýnýn seyir defterine gömüldünüz
ihanet kokan ellerinizle
geçmiþten geleceðe...