ŞİMDİ ANLADIM

Gece üstü eve geldiðimde sen yoktun.
Anlamýþtým gittiðini…
Ama geri geleceðini düþünmüþtüm.
Piþman olacaðýný ve korkan gözlerle gözlerime bakacaðýný…
Fakat temelli gittiðini anlayamamýþtým.
Hoþ nasýl anlayabilirdim ki?

Seni kýrdým, üzdüm.
Hatta aðladýn bile benim yüzümden.
Üzgünüm.
Yokluðun çok acý be sevdiðim.
Dayanmaksa bir o kadar imkansýz sanki.
Zulüm.
Evet sensizlik bana zulüm.

Yokluðunu nasýl anladým biliyor musun?
Komþularýn ‘’Hala gelmedi mi?’’ dediklerinde.
Ve evin kapýsýný tam on yedi kere anahtarla açtýðýmda.
Çalan telefonlara baktýðýmda anladým yokluðunu.

Ahh keþke sen olsan þimdi!
Ben yine akþam iþ çýkýþý eve gelsem.
Sen yine ben zili çalmadan daha kapýyý açsan.
Yine atlasan üstüme bana sarýlsan.
‘’Caným.’’ desen mesala öpsen hani.
Ama yoksun be sevdiðim.
Gittin.

Ýnan caným çok zor geliyor yokluðun.
Sensiz dört duvar arasýnda kalmýþ gibiyim.
Zaman da ilerlemiyor zaten.
Ya günler.
Off geçmek bilmeyen o günler.
Ýçimi sýzlatýyor artýk aþkým.
Yemin ederim deðerini þimdi daha iyi anladým.



Biliyorum varlýðýnda kýymetini bilemedim.
Ama yokluðunda da az çileler çekmedim.
Ne olur gel artýk yalvarýrým!
Býrakma beni, çekme elini elimden.
Dön evine, geri gel sevdalým.

Yokluðun kalbime hançer girmiþçesine acýtýyor.
Artýk dayanamýyorum buna.
Senin beni beklediðin gibi;
Þimdi ben bekliyorum camýn pervazýnda.


Yokluðunu sen gidince çok daha iyi anladým.
Aðlamam derdim ama her gece aðladým.
Bu sözleri yazarken bile aðlýyorum.
Dön artýk gülüm seni çok seviyorum.


07.02.2010
22.12.2010
14.06.2013
NEVZAT
ÞÝMÞEK

Sosyal Medyada Paylaşın: