BEYAZ

BEYAZ
Terk ediyorum geçmiþimi
Ellerime dikenleri batýyor
Kulaklarým sesleri iþitmez oluyor
Her geçen gün bir yaþ daha kaybediyor gözlerim
Böyleyim parçalardan ne kadar bütün olursa öyleyim
O kadar yaþýyorum aþkla inadýna inadýna
Beyaz...

Hiç birinin elleri deðildi bu kadar
Beyaz...
Ölüm mü, kefen mi hepsi
Bembeyaz...

Arkamda býraktýklarým buruk hayallerim bile
Beyaz...

Sözlerim ipimi koparýr yüreðim kanar giderim
Artýk her þey bembeyaz bilirim
Hayaller, aþklar, günahlar, piþmanlýklar
Çünkü masumiyetin rengi olduðu kadar korkularýn da rengi
Beyaz...
Hem de bembeyaz...

Yalnýzlýðýmýn , çaresizliðimin , ölümümün
Beni terk ettiði gün hayallerimin
Aþkýmýn kalbimin rengi de
Beyaz...

Gidiyorum yüzüm gözüm ellerim beyaz
Üþüyorum yere düþen saçlarým beyaz
Tepeme yaðan karlar beyaz hem de
Bembeyaz...

Korktuðun için mi masum olabilmek için mi
Yoksa sende mi terk edildin

Terk edilmenin rengi de
Beyaz hem de bembeyaz...
















Sosyal Medyada Paylaşın: