Yürürdüm her akþam bu sahil boyunca,
Ellerin yoktu,ama ellerinin sýcaklýðý hep ellerimde
Baktýðým her yer gözlerinin renginde olurdu
Soluklarýmda saçlarýnýn kokusu,
Dudaklarýmda dudaklarýnýn tadý dururdu, gözyaþlarýnýn tuzu dururdu...
Söylediðin bir þarký yankýlanýp kulaðýmda,körfezin sularýna sinerdi,
Ve deniz,yumuþak dalgalarla öperdi kumsalý o þarkýyý söyleyerek
Yüreðime,esmer yüzlü bir akþam inerdi...
Bir gemi geçerdi çok uzaklardan
Iþýklarý giderek küçülerek...giderdi
Hep seni götürdüðünü sanýrdým o geminin,
Hasretin,fikrimde büsbütün tutuþurdu kýzýl alevlerle,
Ufkun rengi,eflâtundan mora dönerdi,
Sular,menekþelenirdi...
Þimdi yine yürüyorum ben,o sahilde.
Þimdi yine çökmekte akþamýn hüznü,
Ve yine yumuþak dalgalarla gelip kumsala deniz
Beyaz köpüklerle biterken,
Yine o þarkýyý söyledi,hem senin sesinden
Ve akþam,o þarkýyla hüzünlendi;
O hasret yangýnýyla inledim,yine sensiz
’Menekþelendi sular, sular menekþelendi
Esmer yüzlü akþamý dinledim yine sensiz’ (x)
Ünal Beþkese
(x) : Selahattin Pýnar’ýn nihavent þarkýsýnda Vecdi Bingöl’ün güftesinden
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.