kendimleyin..Þimdi desem ki
dondurulmuþ bir zamanýn penceresinden bakýyor annem
pasýna karýþmýþ dilimin çimen yeþili umutlarý
mavi kanat sesinde bir kelebeðin
kim ne anlar
desem ki bir de
asfaltta açan kor bir gelinciðim, inadýna çamurun
içimde toprak sevinci tatlý bir sýzý
sevinçlerim gri,
acýlarým kýrmýzý..
kim ne anlar ne sorar ki
bir kuþ vurulsa ötelerde
çocuklar aðlasa yada gözlerinden süt gelene dek
denizler kurusa mesela
ve
dört kýtaya sýðdýrdýðým acýlarý, hecelediðim kayýplarý
kim toplar daðýlmýþlýðýyla
bakma öyle kýrgýn ömrümü ömrüne adadýðým
yakýlan mektuplarýn, ölmüþ vakitlerin kokusu burnumda
ondan sulandý gözlerim yine, ondan buðulandý manzara
yoksa hayat halen pembe
uzanýp alacaðým tozlanmýþ raflarda...