Üzüntülerimi yüzümde saklamayý öðrendiðim günden beri ; Mevsimlerin bir önemi kalmadý takvim yapraklarýnda... Bu mevsimlerde zordur unutma tebessümleri, Bir önce ki günden kalma hasretler biriktiriyorken üstelik sana... Bu mevsimlerde ben ; Zamansýz sol kol aðrýlarý býrakýyorum geceleri sana, Ýlaç kutularýna yazýyorum baþ harflerimizi. En masumu ne biliyor musun ? Ýçtiðim suya,yediðim ekmeðe anlatýyorum kahrolasý yokluðunu... Yokluðunla doyuyor,sensizlikle acýkýyorum. Bu mevsimler ; Senin için dolap önünde üþümek ve terlemek arasýnda karmaþa yaþarken zaman öldürdüðün an dilimleri iþte. Bu mevsimlerde ; En günahkar olaný ne biliyor musun ? Seni uzun uzun, kýsa kýsa , sessiz harflerle yaraladýðým an dilimleri... Bu mevsimlerde ; En çaresiz olan ne biliyor musun ? Bir o kadar yalnýz, Bir o kadar kalabalýk, Sessiz çýðlýk atýþlarý, Bitmeyen kararmayan geceleri oluyor bu sokaklarýn. Bu mevsimler ; Beyaz kaðýtlarý üzdüðüm, Kalemleri tükettiðim... Ýçimde ki hastalýðýn bedenimi sardýðý ve beni erittiði an dilimleri. Mevsimlerinde suçu yok aslýnda ; bu mevsimlerde....
Hepi topu bu kadarýz iþte...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ufuk Tan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.