Uçurtmalarýn kuyruklarýna baðladýðým defne yapraklarý , Nasýl kokuyordu acaba gökyüzünde inan ki bilmiyorum ? O zamandan bu zamana ; Yokluðuna eþ hiç bir kelime biriktiremedim aklýmýn ceplerinde. Beni affet... Mevsimler sýralý sýralý ilerlerken birden temmuz yaðmurlarýnda ýslanmak ister gibi yüreðimde ki varlýðýn. Beni affet... Hiç bir otobüs terminali ayrýlýðý çaðrýþtýrmýyor artýk bana. Beni affet... Hayal etmediklerim , Hayal ettiklerimden önce oldu. Bitmemiþ bir ömrün yalanýsýn sen... Bir ben anlýyorum,Kumbaramda biriktirdiðim hüzünleri bütünlemiyor hiç kimse. Durma bu þehirde artýk ; Yine yasak zamirlere yazdým þiirlerimi. Beni affet... Þehirler eskittim yokluðunda... Yolumun düþtüðü þehirlerden fazla üþüdüm. Ýçimde ki çocuðu sýcak tutabilmek için, Dýþýmda ki adamý armaðan ettim soðuklara. Beni affet... Ne zaman adýn geçse masamda, Tekrar severdim seni. Sen kim bilir ;Kimin kül rengi kalbin desin bu mevsimlerde... Þimdi seninle biz ;Doðduðumuz , çocukluðumuzun geçtiði þehirde,Kaybolan iki yabancýyýz. Sosyal Medyada Paylaşın:
Ufuk Tan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.