Aynalara yükledim yalnýzlýðýmý, üþüdüðüm akþamlar da sen yoktun. buðulanmýþ camlara yazdým þiirlerimi... sonsuz sokaklara armaðan ettim kimliksizliðimi, yoksunluðundayým sadece hepsi bu; oysa ki sen varsýn alabildiðine... martýlarý özledim,nefes almayý unuttuðum anlarýmý özledim seninle. geçen zamanýn hüznünde takvim yapraklarýnýn seyrini özledim gözlerinde. sana yeni bir þeyler öðretmeyi özledim belkide ; Klasik bir kýþ sonu iþte ömrümden geçen... Ben seninle baharýn baþlangýcýnda sen kokmayý özledim tenha vakitlerde. çok fazla sorma beni bana ; sen þimdi kahreden bir hüzne kurbansýn. ben vazgeçmek nedir onu tanýyorum her zerresiyle...
Ýnan Bana ;
Bazen utanýyorum bu yüzyýlda seni ne kadar sevdiðimi anlatmaya...
Þuan tek istediðim beni unutman. Belki unutmak birbirimizi mümkün deðil ; ama hatýrlamamak mümkün. Yap bunu benim için... Sosyal Medyada Paylaşın:
Ufuk Tan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.