Dün gece rüyamda hep seni gördüm;
Oturttum dizime, saçýný ördüm.
Belik belik zülfün avcumda derdim,
Saçýna tak diye bir de gül verdim.
’Çýkartma,o gül hep saçýnda solsun.’
Çiçeklerle dolu bir bahçe vardý;
Rüya bu ya, yaþýn on beþ kadardý.
Gözlerin sanki ’gel’ diye bakardý;
Baðrýmý, yüzümü ateþler sardý.
’Sandým ki, vuslata götüren yol’sun.’
Birden ceylan gibi koþarak kaçtýn,
Sonra durup döndün, cilveler saçtýn.
Sanki, aþktan, sevgiden örülmüþ taç’týn,
Gözünü yumarak baðrýný açtýn.
’Gül kokan baðrýna buseler dolsun.’
Duramadým, ben de yanýna vardým,
O an tüm ömrümü sana adardým.
Önce kollarýmý beline sardým,
Sanki bir fidandan kiraz kopardým.
’Kýskansýn el-âlem, saçýný yolsun’
Günlerdir hep bunu hayal ederdim;
Uzandýn çimlere, koynuna girdim.
Sanmayýn ki artýk vuslata erdim;
En güzel yerinde uyanýverdim:
’Beni uyandýran, Allah’tan bulsun’
Bil ki, uyanmayý ben dilemedim.
Düþte de, gönlümce bir gülemedim.
Hicran, alýn yazým, hiç silemedim.
Hayýr mý þer midir, ben bilemedim.
’Hayýrdýr inþallah, hayýrlar olsun..’..
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.