bazen annelerde yalan söyler kuzum ürperen tenin daha fazla üþümesin diye rastgele savurduklarý kelimelerle sarmaya uðraþýrlar önce kendi korkularýný sonra senin korktuklarýný
bazen annelerde yalan söyler kýzým…
yetmiþikinci saatin gölgesinde hýzla çýkýyorum merdivenleri üçüncü kat üçyüzyirmidört nolu oda biz daha önce hiç karþýlaþmamýþtýk bu yolda sesin hala kulaklarýmda akreple yelkovanýn dinginliðinde ilerlemeyen zaman çaresizliði vuruyor þakaðýndan sesime týrmanýrken korkular yer gök aðlýyor göbekbaðýmdan…
yine babam okuyor salayý Meriçin karanlýðýna inat Selimiyenin tüm ýþýklarý yanýyor ceplerimde kabuslarým susturun kulaklarýmdaki bu sancýyý…
yetmiþikinci saatin ertesinde yalancý bir çoban serçe parmaðýndan tutunmuþ bir kuzu özgürlüðe yürüyorlar nefesleriyle ýsýttýklarý dualarý astýlar beyaz duvarlara þifa olsun tüm çocuklara amin desin anneler bir gülüþ bin ömre bedel anne ile kýzýn aþkýnda gerisi mi gerisi hikayeden adamlar bulanýk sular…
bazen annelerde yalan söyler kýzým gök hep mavi ülkem hep yeþil derler mesela…
(( elçin ))
Sosyal Medyada Paylaşın:
(( hüzün )) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.