Senli kayýplarým var benim Yokluklarý, bir düþün kýrýlmýþ parçalarý gibi acýtýyor içimi Umursamaz gibi görünen gecenin yalýn ayak sessizliði gibi Haince dokunuyor sarkmaya yüz tutmuþ göz kapaklarýma
Uzatýp durduðum saçlarýmýn Kimse bilmiyor nedenini. Huzursuzluk denen yarým yamalak bir duygunun, Ýçimde kök salmasýný belli etmiyor gülüþlerim.
Suskunluðuna susamýþ gibi çýkmýyor sesi içimin. Bir varoluþ hikayesini dinlerken, Yokluðunda buluyorum, Direniþe geçmiþ geçmiþimi..
Geçiþ törenlerinde,kalabalýðýn ayak sesleri gibi... Çoþkulu bir denizin kýyýya vurana kadar ki, O yetim kalmýþlýðý, Bir yavrunun annesine kavuþmasý gibi deðilmiydi. Benim gibi....
Herkezin sýðýnmak istediði bir yer vardýr elbet. Herkes o sýðýnaðý bulana kadar yetimtir. Kayýplarýmýz bizden gidenler deðil. Bizim býrakýp gittiklerimizdir.
K.KALAÇAY
27.06.2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
küboş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.