BİLGİNİN IŞIĞI

Gözyaþlarým akýp giderken bilgisizliðin yurduna
Hiçbir umudum yoktu öðretmenim bu hayatýn yolunda
bilgilerinizle benliðimi Sardýðýnýz ilk anda
Anladým cehaletin pençeleri dokunmazdý bana
Anladým ki bilgisizlik uðramazdý yurduma
Korkuyordum öðretmenim bilgisizliðim le yüzleþmekten
Korkuyordum öðretmenim cehaletimle ölüp gitmekten Korkuyordumki öðretmenim
Sizi Bir gün Kaybetmekten
Merhametli ellerinize muhtaç oluyordum bende gözyaþlarým dökülüyordu
Okuyamadýðým hecelere
Sonra okula attýðým ilk adýmlarla o güler yüzünüzle siz çýktýnýz karþýma
Belki kalem bile tutamýyordum
Belki adýmý bile okuyamýyordum hecelerden
Sabýrlarý ekiyorsun öðretmenim baþarmamýz için sen
Ne Mustafa Kemaller yetiþtirdin
Ne Kanuni Sultan Süleymanlar
Onlarýn beyinlerini de aydýnlatan sendin
Sendin öðretmenim eþsiz bir mimar
Cehaletin eteklerinden tutup atabilen sendin
Baþöðretmenin izinde yürüyen parlak bir güneþtin
Sendin öðretmenim her sabah doðan güneþim Bilginin Iþýðýdýn Sen Öðretmenim





















Sosyal Medyada Paylaşın: