Kardeşliği ağaçlardan öğrendim

Bir orman
Binlerce aðaç
Ne güzel diye
Düþündüm içimden
Dolaþtým içlerinde
Özgürce
Neler neler geçirdim aklýmdan

Ah!
Bu bildiðimiz bir orman deðildi
Aðaçlar yürüyor
Ve anlamadýðým sesler çýkarýyorlardý
Olanlar gerçek miydi?
Bilmiyordum…

Yürümeye baþladým…
Üzerimde bir bulut dolaþýyordu
Kara/kapkara
Ýzleniyor hissine kapýldým
Bir an bulutun kýrmýzý, öfke saçan gözleri
Var gibi geldi
Gibi deðil
Vardý gerçekten

Kuytu bir yerde
Uzun týrnaklarý olan siyah elleriyle
Saldýracaktý sanki
Bir aðaç yanýma geldi
Sonra diðerleri
Korumaya alýyorlardý
Dallarý ve kökleriyle

Þarký söylüyorlardý þimdi de
Hep bir aðýzdan
Anlamýyordum
Söyledikleri dil baþkaydý
Dikkat kesildim
Anlayabilmek için
Çabamý gören
Genç bir aðaç
Yanýma yaklaþarak
’Öðretebilirim dilimizi’’ dedi
Baþladýk çalýþmaya
Anladým ki;
Bu acýnýn diliydi


Aðaçlara
Daha dikkatli bakýnca
Gözlerinin olduðunu fark ettim
Ve yaþlar akýyordu gözlerinden
Kan rengi yaþlar
Ve aðýzlarýndan dökülenler
Tanýdýðýmýz insanlarýn adýydý
Ölü insanlarýn

Ýçimden geçenleri
Okuyorlarmýþ gibi
Aðaçlarýn hepsi birden
Hayýr! Hayýr!
Onlar ölümsüzdür
Ýþte aramýzdalar
Bak þuradaki sedir aðacý
Abdullah Cömert
Þu köþedeki çam
Ethem Sarýsülük
Kendi baþýna duran defne aðacý
Mehmet Ayvalýtaþ
Ve gelmekte aramýza yenileri

Aðaçlarýn bu duyarlýlýðý karþýsýnda
Utandým insanlýðýmdan
Utandý dað
Utandý deniz
Bir tek o utanmadý
Kendini tanrý sayan baþtapýlan





gülsüm öztomurcuk/ersin baþeðmez
25 haziran 2013 21.40 _ antalya/izmir
maviege/çaysýz_þekersiz ve bademsiz


Sosyal Medyada Paylaşın: