I Mevsimlerden sonbahar Sonbahar renginde yapraklar Hüzün bürünüyor doða Bir bir düþüyor Yapraklar da Umutlar gibi
Biz… Biz de alýyoruz nasibimizi Sonbahar oluyor aþkýmýz Sarý hüzün kaplýyor her yerimizi Bekliyoruz baharý Kavuþmalarý…
II Kýþ geldi iþte Kara kýþ derler ya hani Karanlýk, puslu akþamlar Kar fýrtýnalarý Ve soðuk geceler
Ben… Tenim üþüyor yokluðunda Buz kesiyor katran geceler Sen… Kor olup yaksan beni Hadi gel! En azýndan düþlerime Bahara kadar
III Bir þey dürttü beni Penceremde bir týk sesi Açtým. Bahardý gelen Oyuna çaðýrýyordu Yaramaz bir çocuk gibi Ne güzeldi Yaðmur Ve toprak kokusu Doða uyanmýþ Tohumlar kavuþmuþtu güneþine Papatyalar tomurcuklanmýþ Açtý açacak…
Görüyor musun sevdiðim Her þey kavuþuyor istediðine Ya biz… Ne zaman kavuþacaðýz? Zamaný gelmedi mi?
IV Çiçekler, kuþlar, böcekler derken Ne zaman gelivermiþti yaz Meyve zamaný çeþit çeþit Güneþ hýnzýr hýnzýr gülümsüyordu tepemizde Ve deniz çaðýrýyordu maviliklere
Artýk kavuþmuþtuk sevgili Kaç mevsim sonra Güneþ yakýyordu tenimizi Kor olmuþtu duygularýmýz Sýcak… Sere serpeydi her þey Eðlence vaktiydi Ama bitecekti bu safahat Yine kaldýðý yerden Devam edecekti döngü
Ve biz sevgili Bu döngünün içindeydik Ve her mevsim varolacaktýk Bir þekilde…
Haziran 2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
maviege Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.