Çocukluğumun Öcüleri

Devrildi koskoca daðlarým
Devrildi daðlardan büyük,umuttan yaptýðým kulem…

Hayat üstüme devrildi
Ve kalkamýyorum altýndan…

Nefessizlik en korktuðum þeydi benim
Ama hiçbir þey umutsuzluk kadar korkutmuyor þimdi…

En doðru tabirle ‘çocukluðumun öcüleri’…

Dipsiz bir kuyu hayat
Dibine ulaþamadýkça çaresizleþtiðim
Kendimi aramak için her daldýðýmda,
Gözlerimin yaðmurlarýnda boðulduðum…

Devrildi çýnar ayaðý gibi olan yüreðim,
Yýllardýr bedenime can veren yürek,
Terk etti beni…

Þimdi ise viraneyim,
Hayat bana sarýlmadý diye yastayým
ve ben sarýldýkça o itti diye yorgun düþtüm…

Acýlý bir beste dolandý dilime
Ve sýzlýyor içim…

Devrildi benim koskoca ömrüm
Ve devrildiði her yerde ezildi duygularým
Duygularým olmadan da ben bir hiçim…



Sosyal Medyada Paylaşın: