Ah Kahrolası Sevdam!

Hiçbir özlem yüreðimi terk eden umut özlemi kadar olmadý
Ve ayaðýma batan hiçbir can kýrýðý sevdanýnki kadar yakmadý…

Bir zamanlar yüreðe aðýr gelen umutlarýmý özleyeceðim gelmezdi aklýma
Kaybedilince anlaþýlan her þey gibi
Dolandý ayaðýma çaresizliklerim…

Acýdan korkan bütün sevmeler düþtü yüreðimden bir bir
Ve yalnýzlýk en dost haliyle yanaþtý yüreðime
‘gelme’ diyemedim…

Ah benim kahrolasý sevdam!

Yarin gülen yüzüne aþina gözlerim
Ve aðlamaktan bihitap düþen yüreðim
Ah!

Oysa bir anne gibi en içten uyarmýþtým seni…
‘baðlanma kimseye,ipler koparsa el uzanamaz sana’demiþtim
Ama son piþmalýðýn faydasýzlýðýný yaþýyorsun þuan
Ve ben sana demiþtim bile diyemiyorum
Çünkü sen sana uzanmayan ellerin yarasýndasýn biliyorum…

Omuzlarýmda taþýdýðým hayatýn aðýr yükünden eðildi gölgem
Gözyaþlarým yük oluyor göz pýnarlarýma
Ve umutlarým bir bir düþtü yüreðimden

Þimdi söylesene,
Hangi taþa vursan kafaný da geri gelir sevmelerin
Hangi piþmanlýðýn faydasý olur da hafifler sýzýn
Hiç susmayan vicdanýný hangi ses bastýrýr?

Þimdi özlediðim dünlere hangi zaman makinesi yardýmcý olur?
Yasýný tuttuðum hangi umudum döner ayaklarýma?

Ahhh…

Yolcuya güvenmemeyi daha kaç kez ezberletmeliyim kendime
Ve bu ezber daha kaç kez þaþýcak yarin gözlerine her deyiþinde…

Sosyal Medyada Paylaşın: