Tuðçe kim? dedim anam “kim olacak” dedi, Nazire’nin kýzý “-Nazire?” “-her gün beni buraya getirip, bekleyip götüren Ankaralý” .. “melek gibi insanlardý”
“-Ahh Ann Ankara?” kazadan altý ay sonra gidebildim evlerine yakýn durakta beklemekti hedefim erken olduðu için Gençlik Parkýnda eðleþtim.. ýhlamur aðacý kapýlmýþtý, karþýlarda bekledim
güle oynaya mutlu kýzlar oðlanlar, olur olmaz þakalarda gruplar, olur olmaz þakalar kahkahalar uzaktan uzaða gelip giden Nurcihanlar biri bana doðru geliyor Nurcihanlý adýmlar..
evet o.. yemin ederim o üstelik bana doðru geliyor saçlarý rüzgarla oynaþýyor, neþeli gülümsüyor koþup sarýlacaðým, dizlerim tutmuyor ýhlamur altýndaki ona, O ýhlamura yürüyor, tokalaþmýyorlar, oturuyorlar
ne kadar geçti bilmem, ben öylece kaldým, ertesi sabah erkende soluðu orada aldým öðleyin geldiler, bu defa mor giymiþ, kalakaldým gülüm derdim ya yeþil, pembe giyerdi caným baþka renkler de yakýþýrmýþ ona, geç anladým