yýllardýr olduðu gibi bu kabuslardan kurtulamadým en son köyde inek saðan yeðenimi o sanmýþ bayýlmýþým o zaman da kasaba hastanesine kaldýrýlmýþtým unuttum ayýk gezmeyi
o gün de bayýlýnca anam beni acile yetiþtirmiþ pansiyona yeni gelen misafir bir bayan getirmiþ.. her gün anamý gene o ve kýzý getirmiþ, beklemiþ nasýl da övüyor misafiri
koltuk deðneklerinden destek alýp hastaneden çýktým anamýn ardý sýra sekerek arabaya vardým ön tarafa oturup kapýyý çektim bakan Nurcihanýn gözleri
Nurcihan!
gene bayýlmýþým bereket bu defa hastanedeymiþim
ertesi gün beni çýkarmaya geldi annem yine onlardan bahsetti
Tuðçe ve annesi gitti Tuçe Kim
Resim için Tuðçe’ye teþekkürler
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.