anam geldi gitti söylendi durdu, Nezire ilgilense de; içim ýsýnmýyordu buradan uzaklaþmam gerekiyordu amcamýn sayesinde sahilde bir pansiyonumuz oldu
bir nikah.. ne niþan, ne düðün istemedik “hayýrlýsý olur inþallah.. ya nasip” dedik
zaman içinde “Topalýn Yeri” meþhur oldu büyük þehirlerden kimler, kimler gelmiyordu lakin eþim hiçbir þeyle ilgilenmiyordu anam her zaman ona kol kanat geriyordu,
güzel bir gündü; gençler eðleniyorlar anam ve misafirler gözleme açýyorlar
güllerde, sebzelerleyim ben, her zaman iþler yürürdü yýllardýr her misafir nodtalji yaþar köyü görürdü herkese laf yetiþtiren bir cevval tandýr gülü; peynirli, kabaklý böreklere tereyað sürülmüþtü
aklýmda, hülyamda hep o, sanki mucize oldu bu ses.. bu koku.. bu güzellik onundu
nere baksam gördüðüm, herkes, her þey onu andýran ne zaman vardým bilmem tandýra çakýldým o an o herkese laf, tandýra yakacak, saca börek, ömre can koþmuþum, baðýrmýþým.. Nurcihaan! Nurcihannn!
o sakin.. “yememiþsin, sevmedin mi, çok güzel oldu” dedi o çok bilmiþ bir kýz çocuðu “yoksa bu o mu” dedi..
kimdi bu?
ARKASI YARIN
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.