Sararmýþ bir hazan dalýdýr rüzgarla sallanýr durur namevcut bedenin
öyle hasretle dolu çaresiz gelmeyeceðini bile bile her akþam indiðim o sahilde arar dururum izlerini bir gün çýkýp geleceðini düþleyerek
hayali fener misali gezinirken odalarda aynalarda gördüðüm hep iki yüz biri neþe biri hüzün
loþ ýþýklarý saksý çiçekleriyle dolu terkedilmiþ konaklarýn verendalarýnda hikayemsi masalýmsý fýsýltýlarla adeta seslenirsin kýsýk sesinle ay vaktidir ay bana bakar ben aya bakarým süzülür bulutlar yüzün belirir hüznün rengiyle keder gelir oturur içime hatýralar sarar ince bir tül misali sarar her yanýmý
dinlerken sessizliðin sesini sesin çocuk sesi gibi coþkulu öylesine sevecen
seni sevmek baþka bir þeydir zikirdir ibadettir çiçekler neþ-vü neva ederken sesinde aniden tebessümün belenir hüzne
seni sevmek ezberlenir sev diyen rabbime hatim indirir gibisine sararmýþ bir hazan dalýdýr ince narin bedenin
geçmiþ bir yazýn bir Haziran sabahýnda sallanýr durur rüzgarda namevcut bedenin
offlar çekerim kokular gelir yaz bahçelerinin iðdelerinden renkler havuzlar fýskýyeler bir serinlik bir hoþluk gelir ki uzanýr tutarým ellerini tarifsiz bir heyecan sarar içimi
sonunda öyle çok dilediðimden olacak bir gece girersin rüyama sarýlýrým hayaline el ele yürürüz mabedimize yan yana sandukalar içinde yüzlerimizin balmumu renkleriyle dileklerimiz için çaput baðlarýz mazinin dallarýna günnük kokularý içinde
21/Haziran/2013/Cuma/Bodrum
Yüksel Nimet Apel
Sosyal Medyada Paylaşın:
yukapel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.