son derece sessiz ve bir o kadarda ani geldi yalnýzlýk bir akrebin týkýrtýsýnda ve yirmidört kez turlarken kalbimin duvarlarýný oyuklar açýyor düþ yamaçlarýma yelkovan düþüncelerim silik roman sayfalarý ya da birbirine geçmiþ yazýlar kadar okunaksýz bilirim acýmasýzlýðýný senin hayat býraktýðýn yaralarýn sýcaklýðý kadar eski ve samimidir tanýþýklýðýmýz sen beni defalarca vurup saklanan çocuk ben seni daðýlmýþ ellerimle umutlarýmdan çoðaltan
ey aþk elinde olan en son þey olsa da ...sürme gözlerime bakýþlarýný neye yarar artýk aðlamak benim yaþlarým kalbime aksýn ömrüme dokunma yaþanmýþlýklarýnla býrak benim akþam karanlýðým yýldýzsýz kalsýn küf kokan özlemlerim havasýz yaralarým sargýsýz çiçeklerim kurumuþ saclarým daðýnýk dallarým yerlerde kýrýk ve vur beni ah vur beni en zayýf anýmdan sen bunu defalarca yaptýn
þimdi bahsetme lütfen ve getirme aklýma ümitlerim vurulurken tek tek kanatlarýndan bir güvercinin bembeyaz güzelliðinden gizeminden ay ýþýðýnýn akþam sefalarýnýn yüzümü yüzüne çeken gamzelerinden aynalarým buðulu bakmak iþte bir yabancýya bakar gibi alnýmda mührü olmasa "sana vurulmuþluðumun" inan hiç tanýyamam kendimi
... ey aþk-ý Hayat sus ben yalnýzlýðýma, sen yeni kavgalarýna sarýl kavuþamazken ellerimiz neyi deðiþtirir artýk konuþmak....
Sus.....
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tayfun54 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.