belki güneþ geçmiþ saçlarýmdan, ay sönmüþ ve dökülmüþ hatýralar avuçlarýmdan yýldýzlara tutunmuþ gözyaþlarým umut demiþim inatla göðe o da hep aðlar örmüþ ondan bu grilik bu duman çektiklerim biraz acý belki biraz zulüm fakat þunu unutma ki ben henüz gizli üç harfle o þiiri yazmadým gülüm
bilseydin çatmazdýn böyle kaþlarýný görseydin yüregimin el deðmemiþ kýyýlarýný ilk merhabam ilk göz aðrým son sözüm bil ki henüz çekmedim sevdanýn son tesbih tanesini gülüm
ne yaz umurumda ne baharý beklerim bütün mevsimler kýþ olsa da alevlerle tutuþmuþ topraklarda gezerim bazen çýplak ayaklý bir cocuk güneþe kör bedevi bazen oy benim sýnanmýþ sabrým belki de gözlerinde huzuru buldum cenneti gördüm sana yürüdüm iþte bu yüzden bu aþka bir intihar seçemedim gülüm
sanma ki siler toprak ruhumdaki yüzünü hangi eþkýya fikir yolar kalbimdeki o gülü eðer yolun sonunda sen varsan hoþ gelsin sefa gelsin ölüm hala hiç yazýlmamýþ bir þiir bir masal
bu sevda gülüm....
HaSaN Sosyal Medyada Paylaşın:
Tayfun54 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.