gülüþtük.. yürüdük.. nereye gittiðimizi bilmeden hiç ama hiç konuþmadýk.. yürüdük onu kucaklamak, teselli etmek isterken birbirimize dokunmadan büyüdük ….
bende bir hasret ki sormayýn, Nurcihan sanýyorum her gördüðümü ne motorsikletten iniyorum, ne de baþka þey yapýyorum üç gün sonra bayram, ertesinde yarenimin düðünü hasretindeyim Nurcihanýmýn
ben atladým gene jawaya, nereye Ankaraya.. kaç saatlik yolmuþ sanki umurumda ne benzin, ne para böyle bir þey sevda böyle bir þey delikanlýlýk aþýklýk..
dönemeçte bir eþekli, ürktü, kurtaramadým, süratliydim ki kaderdi, yaþamalýydým, uçuruma yuvarlanmýþým beni hastaneye, kaldýrmýþlar aðrým acým yok gibi alçýlar içinde Nurcihaný sayýklamýþým..
emmioðlum biliyor ya her þeyimi.. güya Nurcihan merak eder diye biliyor ya Nurcihanýn gününü mutfak penceresinde geçirdiðini postacýnýn yolunu gözetlediðini yazmýþ yavukluma “kaza geçirdi hastanede”
postacý eve gelmesin için uçarak gidip karþýlayýp mektubunu saklayarak getirip banyoya kendini kilitleyip okumak için mektuplarýmý beklediðini biliyor ya! çok bilmiþ “geçmiþ olsun, hastanede yatýyor” demiþ
ben O’nu sayýkladýkça, içi yanmýþ güya anam aklýna geleni yapmýþ.. kýz kardeþimi Emmimoðluna yamamýþ ama önünde ben varým ya emmikýzýný da bana.. aðzýndan girmiþ, burnundan çýkmýþ emmioðlumla birlik olup, mektupla “baþýn sað olsun” demiþler Nurcihan’ýma halt etmiþler ..
iyileþtiðime sevinemedim o mektupsuz koymazdý beni bilirim gelenleri yakmýþlar mektuplarý deðil Güzelim bizi yakmýþlar.
not: Köyden ovaya iniþi baþlangýcý ve düzlüðün sonu Akyol Bükü Resim için Sn Hacýali Karakaya’ya teþekkürler .
ARKASI YARIN
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.