Soyundu Maviye Karanfil
Denizin derinliklerine býraktý kendini,
Ýçinden istiridye toplamak geldi.
Rengine eþ seçti inci’yi karanfil,
Kapýlýp yeþilin büyüsüne dalgalarda.
Kendine has kokusunu salgýladý sevgiyle,
Ve kapýsý açýk baharda haziranýn.
Tüm kokular pür neþe karanfil koku hariç,
Matem asaletliydi duruþu aðýr kan gibi.
Oysa vazgeçilmezdi kadife renkleriyle genede,
Geceye dönük dolunaya yaslanmýþ mavimsi.
Ve ben hep karanfil koksun istedim,
Bana rüzgarla uçurduðun özlemlerinin.
Sarýlmasanda içtenlikle sen at onu maviliðe,
Tüm renklerle seviþtirir onu rüzgar.
Aðzý çilek aromasý kokuyordu sabahýn,
Uzanýp alnýndan öperken maviyi karanfil.
Gözlerinde bir tek karanfile takýldý ansýzýn aklý,
Uzanýp nehir yataðýna gün batýmýný izlerken.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.