GÖÇÜM SARMALANDI
Göçümüz sarýldý, yükler tutuldu..
Alnýma yazýlmýþ yazým Ýstanbul.
Sýla terk edildi, gam unutuldu..
Dilde türkü, elde sazým Ýstanbul.
Bölündü ailem, gurbet yüzünden.
Yanýyor sineler, hasret közünden.
Gelen geri dönmez, ayak izinden.
Sinemdeki yakan közüm Ýstanbul.
Sýzlanma diyorlar burasý gurbet.
Nasýl dayanayým, durum garabet.
Saçýldýk etrafa, haller harabat.
Gam kasavet sardý, sýzým Ýstanbul.
Çekiyor gizemin insaný, sana.
Onca cenkler oldu senin uðruna.
Nice yiðitlerin girdin kanýna.
En son söylediðim sözüm Ýstanbul.
Adýna durmadan þarký yazýlýr.
Türlü methiyeler, sözler dizilir.
Sýrlý tarih ancak sende gezilir.
Pür dikkat sendedir gözüm Ýstanbul.
Evlâd-ý Fâtihân yadigârýmsýn
Ahmed-i Mahmud’dan âh-u zârýmsýn
Þühedâ gazânla sen efkârýmsýn
Her köþende ayak izim Ýstanbul.
Darýldým seninle, aramýz bozuk.
Ýþkenceni çektim.. çok yedim kazýk.
Hülvani dilimde eyvah ve yazýk.
Yine de atamam bizim Ýstanbul.
Hülvani BAÞTUÐ
17/06/2013
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.