Sensizliðin akþamý sarmaladý dört yaný..
Sarýldým yokluðuna korkularýma inat.
Ay ve yýldýzlar da yok; görünmüyorlar, hani?
Güneþ ol, doð bahtýma; aydýnlýðýnla donat.
Sensiz kalýnca buldum, kimseler kimsesini.
Ay, yýldýzlar ve güneþ hicabýndan kararmýþ..
Hep yanýmda hissettim O yârin nefesini.
Yokluðunu düþünmek; inan, akla zararmýþ.
Sensizlik, özde senle birlik olmakmýþ meðer…
Yalnýz kaldýðýmda yâr, aklýmda, fikrimdesin.
Varsýn sensiz kalayým.. Sensiz olmaya deðer.
Kalp, seninle çarpýyor.. Her zaman zikrimdesin.
Yiten ben miyim acep; sensiz kalýp arayan,
Ürküntünün koynunda garipleri oynayan,
Karanlýk gecelerde köþe bucak tarayan,
Varlýðýnda kendini kaybedip bulamayan?
Bîçâre deli gönül, boþ vesvese edersin.
Yüreðini serin tut.. O, bizimle her daim
Hakk bizimle olunca; daha kimi, n’edersin?
Ýnan, hep yanýmýzda.. Bize O’dur hep kaim.
Hülvani BAÞTUÐ.
03/07/2013
..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.