Bir hazin efsane ki bu, ne gül bülbüle yâr olur,
Ne de bülbül, bir gün bile, bu aþkta bahtiyâr olur.
Öyle yakmýþ ki bülbülü, nigâh-ý sûzâný gülün,
Figânýyla, gülistanýn ufuklarý hep hâr olur.
Sabâ bile eserken gülizârýn üzerinde
O sevdânýn âteþiyle alev olur ve nâr olur...
Gül, açar yapraklarýný hep en güzel renkleriyle,
Bülbül coþar, aþkla þakýr, masalsý bir bahar olur.
Zaman geçer mevsim döner, yaz, güz derken kýþ da gelir,
Don vurunca bahçeleri, o sevda, târumâr olur.
Gül, önce büker boynunu, son yapraklar da dökülür,
Sevda, bülbülün gözünde yaþ dolu bir nazar olur.
Sonra kopar sapý, gülün cansýz düþtüðü toprak,
Gönlü buna dayanmayan bülbüle de mezar olur,
Belki bir baþka baharda, bir baþka dalda açar o gül,
Yine yanýk bir figan da, vuslata intizâr olur.
Ezelî bir efsanedir, gül ile bülbülün aþký,
Kavuþmayan âþýklara, hazin bir bergüzâr olur...
Ünal Beþkese
:::::::::::::::::::::::::
nigâh-ý suzan........yakýcý bakýþ
har........................kýzgýn, sýcak
sabâ.....................sabah esintisi
nâr........................ateþ
nazar....................bakýþ
intizar...................bekleyiþ
bergüzar...............anýlmak için
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.