’
Ýzmir’den Nazilli’ye uzanan bir aþkýn ayrýlýk sonrasý yazýlan ilk þiiridir. Þimdi o radyo stüdyosunda" Acaba dinliyor mu?" bekleyiþi arasýnda devam eden koca bir acýdýr...
Bahar gözlüm,
Son sözüm,
Bu adýna ikinci þiir,
okuduðum sâlâdýr bu son sözlerim,
Uzunca zaman oldu senden ayrýlalý,
Gözlerinin yeþilinde kaybolduðum zamanlarý özlüyorum biliyor musun?
Askerde yolumu bekleyiþin,
Þafak kaç askerim deyiþin.
Hele kamuflajlarý giyince,
Er’im diyip içimi eritirdin.
Senden sonrada kimseyi senin gibi sevmedim,
Telefonumda senden hatýra kalan bir kaç mesaj,
Yastýðýmýn altýnda, acý diye sakladýðým bir fotoðraf.
Ve senli rüyadan uyandýðýmda.
Alnýmda kalan, iki ter damlasýndan baþka birþey kalmadý,
Senden bana kalan.
Son sözüm,
Bahar gözlüm,
uzunca zaman oldu bir biletle gitmedim otogara,
Ucunda nazilli yoktu çünkü,
Sen karþýlamýyordun uzak yollardan.
Kahrýmdan sigarayýda býraktým ha sevdiðim.
Senin sevmediðim herþeyi býraktým.
Kendimi öyle teselli ettim,
O, olsaydý böyle olmasýný isterdi dediðin herþeyi yaptým.
Bilesin
Ama yeter,
yeter...
..
.