Fay hattý gibi örülmüþ bütün bedenim En hafif artçý sarsýntýda yýkýlýr küllenirim Toz olur kaplar semayý dertlerim, çilelerim Bende bir kulum, elbette yaþamak isterim
Nakýþ nakýþ örülmüþ tarihi eser gibiyim Nakkaþ meçhul, etiketsiz vitrin deyim Ne bakan var, nede soran ben kimim? Bende bir kulum, olmalý bir deðerim
Bedenimin her yerinden akar kaným Lakin yere düþmez kan, erir caným Söyleyemem bir söz, sahte yalaným Bende bir kulum, lakin yoktur anlayaným
Sessizce dalga bekleyen sahildeki kumsalým Kopar fýrtýna, yükselir dalga, ermez aklým Ala bora oldu kalbim, ne ola benim halým Bende bir kulum, lakin yoktur tutunacak dalým
Yüreðim yangýn yeridir, yoktur söndürenim Ey dost uzaklaþ, kor ateþ yarimdir benim Söyletmem bir tek kötü söz, o yangýn benim Bende bir kulum,yansam da yakaný severim
Yýldýrýmlar çakar, lakin akmaz gözümden yaþ Gelen vurdu, giden vurdu oldum iþlenmiþ taþ Ne dostum, ne sevenim var hepsi kaldýrmýþ baþ Bende bir kulum,lakin eriyorum yavaaþ yavaþ
Yaz gelmiþ açar olmuþ güller, sümbüller Mutluluk þarkýsý söyler olmuþ bülbüller Ben ise hala kýþ tayým, hala ses sizdeyim Bende bir kulum, lakin çýkmaz meçhul deyim
Bende Allah’ýn yarattýðý kalpli bir kulum Hakkýmdýr sevmek,ölüm olsa da sonum Uzanamam, kederle baðlýdýr elim kolum Bende bir kulum, geçmeli mutluluktan yolum
Sosyal Medyada Paylaşın:
ADEM ÖZCAN (DENİZLİLİ) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.