Gecenin týrnaðýndan ayrýlýrken eti
gözü yaþlý aþýk maþuk
son bir kez pus ediyordu
tan yeri aðarýrken faþ ediyor ayan beyan sevgilileri
sen yazdýn diyerek okudum, ne hikayeler kurdum
ne hayaller
ben sen deðildim
sen de ben
yalnýzca aþk’týk biz
ne çok duygulandým
yeri geldi aðladým
yani ilk kez yaþadým
yaþadým sevgili
sýnýrlara çiçekler ektim
gülümsedim her gördüðüme
sonra seni gördüm
gökte hilal de sus pustu
dilsiz gibi lal
sýnýr boyunda yürürken
bir ýsýrgan daladý ayaklarýmý
her taraf bozkýrdý her taraf çöl
öl artýk hayat öl dedim
zaten onsuzluk ölüm
tamamladýn mý dedi ömrünü buy/urgan bir SES
sonra sükunete erdi her taraf
bitti tufan gibi
kanat çýrpýyordu Leylekler
patlýyan bir kuþ tüyü yastýk sanki
tüy yaðdý gökten sýzýlý
kýrýk beyaz
intihar eden güvercinlerin tüyleri miydi
göç vakti miydi yine
göðe baktým o da sus pustu
sonra ateþten ayrýldý kül
ay sýyrýldý buluttan
köz ateþin durulunca
kapladý üzerimi yýldýz iþlemeli atlas bir yorgan
üþürüm kaygýsýyla o bembeyaz meleklerden
armaðandý göklerden
yeniden kucaklaþtý akþam ve gece
ateþe erdi kül
sýradanlaþtý her þey
kendinden göçün vaktiydi
kesildi kainatýn sesleri
bitti tufan
15/Haziran/2013/Cumartesi/Bodrum
Yüksel Nimet Apel
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.