Gözleri umutla bakardý,
Sapsarý örgülü saçlarý,
Yemyeþil gözleri vardý.
Adý ziþan,
Anasý ölmüþtü
Omzunda bir ton yük,
Yaþamaktan yorulmuþtu.
Daha onaltý yaþýndaydý ziþan.
Acýmasýz bir ailenin en küçüðüydü,
Hayallerini asýyordu gözlerden uzaklara,
Yüreði yanýyordu.
Üstelik yoksultu, damlarýndan su akýyordu.
Adý ziþan,
kimse yoktu bir " nasýlsýn" diye soran.
Yaþýndan büyük yükler omuzlarýnda,
Sýrtýnda kova kova su taþýyan.
Eþarbýndan taþýyordu sapsarý saçlarý,
Yemyeþil ovalarý kýskandýrýyordu bakýþlarý.
Babasýnýn fermanýna, çaresiz düþmüþtü hayalleri.
Ses etmedi,
Edemezdi, çaresiz ve güçsüzdü sözleri.
Gözleri umutla bakardý,
Sapsarý örgülü saçlarý,
Yemyeþil gözleri vardý.
Adý ziþan,
daha onaltýsýnda gelinliði kefen niyetine giyen,
sevmediði birine ferman edilen,
Gözyaþlarýyla kurduðu uçuruma itilen,
Çaresizdi ziþan,
Para uðruna, körpecik yüreði,
Taþ kalpli bir gaddara satýlan.
Hayalleri vardý daha duvaðý açýlmamýþ olan.
Aþk’ýn ne demek olduðunu bilmeden,
Ölmeði düþündü ziþan,
Gecelerde düþündü,
Beyninde dolaþýyordu kara günlerin korkusu,
Oyy ziþan,
sarý saçlý yeþil gözlü,
açmamýþ goncaydý daha gül dalýnda.
kara yazgýsýna suskun düþmüþtü gözleri,
Yemyeþil gözlerinden kan akar olmuþ.
Ceylan yüreði yedi yerinden vurulmuþ,
Günler geçmiþ,
O gün gelmiþ,
Ziþan suskun,
Üç kuruþluk baþlýk parasýna, umutlarý satýþmýþ.
Töre denen lanete.
Giderken atýn üzerine ölüme,
Duvaðýný kefen bilmiþ ömrüne,
Artýk þafak sökmez olmuþ günlerine,
Her gün tokat yemiþ ziþan,
En son sonunda dayanamamýþ,
Çekip küfeði baþýna,
Çekmiþ tetiði ziþan,
On altýsýnda kara topraða ferman düþtü ziþan.