Alnýmý lekelemek, alay etmek de niçin
Göðsümü siper ettim, inancýmdan þaþmadým
Mazlumun vebalinden hýzla arýnmak için
Ýnkârdaydý telaþýn, bir de ben uðraþmadým.
Belki de fýrsat dedim Rabb’e sýðýnmak için
Gözüdönmüþ haline o yüzden karýþmadým.
Kaderimin rengini sevimsiz bulsam bile
Hamd olsun ki yüreðim, aklýný kaybetmedi
Sözünü makaslayýp, izin vermezken dile
Þeytana maðlup nefsin, beni harab etmedi
Yine de zaman zaman fevri çýkýþlar ile
Öfkemi bastýrmaya bahaneler yetmedi.
Ebcede vuruyorken mazimi ayan beyan
Kendimi sorgularým gün batýmý her akþam
Vicdanýmla kavlimde, okunuyorken ezan
Kýbleye dönük yüzüm, anlatýr asra meram
Asilik ne haddime düþünür müyüm isyan
ALLAH’ýn lütfu iken mucîzevi bu yaþam.
NÜS