Vakumla doðmuþ çocuklar kurar Acýtan, çýlgýn, sonuçsuz düþleri Onca kýrýk döküklüðün içinde Ürkekliðin üstüne isyan basýp cesurca. Efkârý neþe kýlarak yâdýna.
Sevdasý cam masada unutulmuþ bir yapboz Yarým... Kimi parçalar kayýp Kimi de su görmüþ, üç köþeden hamur. Uðraþ uðraþ, nafile... Oturmuyor yerine. Vazgeçecek olur Direnir, çýlgýn! Mona Lisa’nýn ellerini döþese yeter ona göre. Eller yalan söyleyemez.
Utanasý gelir çýlgýnlýðýndan. Sonra yüreðine paketler muhatabý yok kirleri Yok sayar ... Yorulur. Fakat bilir.
Umut temizdir Sevmek temizdir bir tek.! Yürek nefs/ten üstündür.
Vakumla doðmuþ çocuklar kurar Sýzýntýlý, çatlak düþleri.
Ellerinin hatýrýna...
11 Mayýs ’13
Sosyal Medyada Paylaşın:
Emily07 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.