/Mayýnlar döþenmiþti uzundu aþkýn yolu
Eðilmiþti hayaller, kýrýk kanadý kolu/
Ey aþk dedi, ey aþýk; çizdiðin yol neresi
Sevmek býçak kesiði sýzýsý damarlarda
Ey hoyrat zaman düþün bezdiðin yol neresi
Ýzi kalýr mý hüznün yalýn ayak karlarda
Deðersizdi sevdasý billur keseye koysa
Aþk-ý memnu uðruna yanmazdý, yakamazdý
Sevgiyi nur bilirdi, yalnýz azapmýþ oysa
Delifiþek duyguyla kedere akamazdý
Durgun bir gam bestesi yüzünü yalýyordu
Efkâra bir davetti ki Sezen çalýyordu…
“Nefs! Körelme ne olur ; uçurum yolun sonu
Nefes! Býrakma beni ; yangýn yeri dört bucak
Heves! Þeytan’ýn dostu dondurma artýk kaný
Es, sade bir es kadar kýsadýr aþkta kucak”
Beyhudeydi direniþ, gönlüne ferman yoktu
Sürükledi usulca kýrmýzý saçlý kadýn
Þimdi kapý önünde ayakta derman yoktu
Göðün göðsünde hilâl tanýðýydý o an’ýn
Boþ iskemle, boþ hayat bomboþtu bütün mekan
Sarhoþtu düþünceler, çakýrkeyifti hisler
Bakýþlarý yüzünde sanki çelikten kalkan
Bir an göz göze geldi, daðýldý bütün sisler
“Merhaba” dedi kadýn, otururken yanýna
Sanki bir ok saplandý aþkla yanan canýna
“ Elem! Terk eyle beni, aþk altýndan bir kese
Alem! Ýþit sesimi kalbim yanýk bir beste
Gecem! Aþkla mahkemem bundan böyle tek celse
Can tanem! Tutun bana gözlerin ýssýz güfte”
Duydu sanki þuh kadýn aþkýn ayak sesini
Süzüldü bakýþlarý, kývrýldý dudaklarý
Usulca üfleyerek býraktý nefesini
Havalandý rüzgarla eteðin saçaklarý
Bir melekti adeta, hatta melekten öte
Saçlarý ipek gibi, boynu ipten de ince
Döküldü gözlerinden serinleten bir katre
Mazinin dar geçidi hafýzadan gidince
Ýçti an’ý bir anda alýn yazýsý gibi
Çatlamýþ dudaklarýn aþksýzlýktý sebebi
“Aþk! Ey kutsanmýþ günah sen þer misin hayýr mý
Yak! Dök küllerimizi savur gittiðin yerde
Maþuk! Anla halimden yoksa bu bir kahýr mý
Bak! Üþümüþ bedeni kavur gittiðin yerde”
/ Aþk yolunda bir hayat baþlarken dolu dizgin
Bir ses duydu bir anda, dedi “ bu senin yazgýn"/
Seda YÜKLER