KIRIK KALEMLER SINIFI

Yaþamadan çocukluðumu,
Alýp götürdüler çamurdan oyuncaklarýmý.
Ýçimde hasret kalmýþtý:
Kara tahtanýn beyaz yazýlarý.
Ellerim anlamýyordu kalemin dilinden,
Beni bekleyen okul sýralarýnda…
Ders; hayatý anlamak.
Konu ise hep aynýydý.
Ýçimde çalardý okulun zili.
Sýnýfta kalmýþtý yine gözlerim.
Karlý yollar…
Üþüyen eller…
Ve yýrtýk ayakkabýlardý yine cahil kalan.
Öðretmenim demesini biliyordum sadece.
Nemli gözler uyutuyordu beni gece yarýlarýnda.
Gülmeyi ise;
Yýrtýk üstüme gülenler hatýrlatýyordu bana.
Umutlar büyük kentlere göçmüþtü.
Adresler sorulurdu bana,
Gözlerimi kapar geçerdim;
Çocukluðumu saklayýp koynuma.


Sosyal Medyada Paylaşın: