Yüreðim sürgün ölümsüzlüðe
ve üþüyorum,
daralýyor nefesim dumansýz yakarýþlarda bile
ummansýz bir ecel oluyorsun
ateþ icat olunduðundan beri bu böyle.
Derler ki ‘hamile kadýnlar sigara içmemeli’,
içmemeli de ne?
bir sigaradan dolayý zehirlenecekse bebek,
doðmamalý;
yaþam denilen tiryakiliðin içine.
Yaþamanýn sigaradan daha tehlikeli olduðuna kanaat getirmemiþler,
bu yüzden midir bilmem, ben hiç yeþil bir ay görmedim
tanýþalý hayatla,
kaç yýl oldu ben de saymadým
sayýlar bir aðanýn keyfi töresinde kara kaplý defter…
pancarýn kamýþýný yalamayalý da çok oldu,
çayý þekersiz içeli,
tefecinin rabbidir nedense iþte sayamadýklarým arasýnda çekler, senetler…
Yüreðim vurgun ecele
ve sensizim,
dünyanýn tüm nimetlerini sunsalar önüme beyhude
sebepsiz bir gülüþ olmuyorsun
ben seni, senin gibi sevebildiðimden beri bu böyle.
Yine de anlatamýyorum,
demek ki bilmiyorum dua etmeyi,
ellerim acaba doðru pozisyonda deðil mi?
dudaklarýmýn arasýnda sigara var diye
ya da gözlerim harama kaydýðýndan mý,
murtat melekler izin vermiyorlar vahyime.
En çok olmak istediðinden korkarsýn, bu böyledir
ben de küçükken peygamber olmak isterdim
fakat olmayacaðýný bile bile hayal etmek de kötü
anlatamýyorsun da,
çizemiyorsun,
yazamýyorsun…
sadece kanatýyor yarayý bu kaþýnmalar
nefesim þeyhinden uzakta bir mürit hüznü
yataðýma vurdukça, yüzüme çarpýyor tekrar
mezarsýz bir ölü, derviþsiz dergah, aþksýz sarýlmalar
nasýl da anlamsýz, bir mabedi anýmsatmýyor böyle anlarda
kanlý bir yüreðin içine sýkýþmýþ ruhum
vicdan göç eden bedeviyi anýmsatýyor.
Elime alýyorum
bir býçak ya da kalem
ayný renge boyadýktan sonra fark etmiyor
tuvalin en keskin rengi yüzün
kopartýlmýþ bir dudak hengamesi içimdeki akýþkan
sahnede bir gülücük parodisi
içindeki suyu acýttýðýndan bihaber tuz
buz oluyor yaþlarýn yanaklarýnda gümüþün
içimdeki zehre dokunan ellerin yine de temiz
öksürmekten ölmüyor sevdalý yaþamlar
Elimden indirdiðine bakmasýnlar
elimde koþmayý bilmeyen kelebekler var
þimdilik ölü her biri
seni emip canlanacak bir sürü larva var diþlerim arasýnda
parmaklarým deliþmen bir rüzgarsa, affetsin Allah’ým
ben en çok ona anlatmayý sevdiðim
her þeyimi en çok onunla paylaþtým
bu yüzden rahat içim
bu yüzden sen bile kýskanamazsýn beni sevgilim.
Yüreðim kapalý giþe oynuyorsa hâlâ sana
onca buhrana raðmen gülebiliyorsak arada
bir iþaret olmalýdýr bu
belki de bir vahiy
çocukluk sayýlmamalý asla!
Derler ki...
ne derlerse desinler
aþk tadý tuzu hayatýn
parmaklarýný yalayan çocuk gibi arada
günler gelir geçer.
Genellikle böyledir iþte hayat!