Korkmadım...

Ben beni bildikten sonra
tepkisizlik aðacýnýn gölgesinde
öfkeler deðil,
sevdalar býraktým dokunmalara...
Yüreðimde sevdalar biriktirdim
Karanlýk akþamlarýn koynunda...
duyarsýzca dokunmalarý seçenlere,
Birlikte olabilmenin,
sevdasý içinde…
Karanlýk gecelerde karga seslerine ,
Beyaz baykuþun çýðlýklarýyla tempo tuttum...
Gecelerin siyahýnda sevdim karanlýðý...
Gözlerim gecelerde kilitlendi yalnýzlýða...
Korkmadým karanlýklardan...
merhaba diyordu yýldýzlar
Her gecenin sonunda yeni güneþlere
Gözleri kör olanlar yokluðun kollarýnda,
Saldýranlar hep korkuyu seçenlerdi.
Korkmadým karanlýklardan
Bilirim var olmayý da karanlýklarda...
nefessiz kalsam da derinliklerde...
Yine de korkmadým boðulmaktan...
Çünkü...Biz…
Beraber güçlüyüz bu karanlýklar ormanýnda
Sevmeyi sevilmeyi bilenlerle
Severiz karanlýðý da sabahsýz gecelerde….

Þule temel 27.06.2008
Mesa/ANKARA

Sosyal Medyada Paylaşın: