Solan Yazmalar

Amanos’tan bakýnca ovaya, görünmez solan yazmasý. O ovanýn fakiri, dertli anasý. Bebeleri aç, Rýzk için vuracak topraðý. Sabah ezanýyla çýkar savaþa, silahý kazmasý.

Hem kazma hem de hayat yükü var omuzun da.
Yinede uzamaz tarlanýn yolu, aþýlýr bir adým da.
Her yevmiye biraz ekmek, biraz umut demek
Ne çýkar, bir gün daha yansýn Güneþ’in baðrýnda.

Tarla yerinde durur teslim savaþa.
Toz duman savrulur, kazma kalkýnca þaha.
Bu savaþ ekilenden, yapýþkan, ayrýk, pýtrak ayýklar.
Asker ameledir bu sefer, vurulan toprak ana.

Toprak ana vurulduðuna yanmaz.
Amele de anadýr, onun gözyaþýna içi dayanmaz
Bilir, aç bebelerin gözü yoldadýr.
Gönüllüdür yenilgiye, masumlara kýyamaz.

Ne yapsýn, savaþýr ova kadýný.
Eri kahveye sinmiþ, atmýþ zarýný.
Hatýrlamak istemez, ellerine kýna yakýlan günü
Bir gamsýza yar olmuþ tüketir canýný.

Oysa al yazmasýna oyayý ne umutla iþlemiþti.
Çalýþmak gam deðildi, mutluluk dilemiþti.
Daha kýnasý solmadan, vurmuþtu eri ona
Þimdi güneþ yaksa ne olur, sönmedi hala yürek ateþi.

Demiþti babasý, koca evinden dönüþ ancak! Mezara.
Annesi aðlýyordu, katlanmak zordu el kapýsýna.
Bir yastýða baþ koyduðu eri, hala el gibi madem
Öyleyse neden kýna yakýlarak, kurban olunurdu kocaya!

Ataya kocaya hesap sorulmaz ayýptýr.
Kadýnýn her duygusu, burada kayýptýr.
Evlat için çekilir, ne gelirse baþa.
Hem vurur hem dertleþir toprakta ana.

Toprak ana sabýrlýdýr, dinlemekten usanmaz,
Kadýna yüklenir çok cefa, ona katlanmaz.
Bilir analar, evlat için savaþýr,
Oda evlat der insana, vurulsa da dertlenmez.

Yükseklerden görülmez ovada solan yazmalar.
Yolcular geçer gider, bilmezler nasýl yeþerir tarlalar.
Rýzk topraða karýþmýþ, ararken kadýnýn elleri nasýrlaþýr.
Umutla yeþeren baþaklar, kederle olgunlaþýr.


Sosyal Medyada Paylaşın: