Onlar için karanlýktý!
…yýllar sonra
Sen geldin/hiç gitmemiþtin ki
“hoþ geldin” demediysem, sebeptir:
Yüreðimden varlýðýnýn gitmeyiþi…
Sen diyorum;
Bak ben, burada yaþýyorum hayatý…
Bu sözcükte mutluluðu bedenime sýðdýrýyorum,
Sen hiç bilmesen de/görmesen de…
Yüreðimdesin
Nereye gitsem…
“o” dediðimsin, sözlerimde
Ve dudaðýmda ki renksin, hiç solmayan…
Sensin iþte… Bir baþýna mutluluk,
Topraktan gelen son güzellik…
Ve yýllar sonra herkesin,
Ýçimden gittiðini sandýðý aþk!
-(seni seviyorum diyebildiðimdin)
Bu þehrin güneþli günleriydin
Öyle bir geldin ki onlar için…
Karanlýkta ay ýþýðýna da gerek kalmadý!
-(bugün yaþýyorsam; seni sevdiðimi söyleyemediðim içindir)