Aðlayarak geldim bu acýmasýz dünyaya Kör oldu gözlerim, hala aðlamaktayým Gülmedi yüzüm döndüm bulutlu havaya Yaðmur oldu özlerim, hala aðlamaktayým .
Kime ne yaptým sa, kötülük babýnda Bilmem, hatýrlamam, kötü söz lafýmda Görmedim gerçek dostu duran yanýmda Emellerim hep uzakta, hala aðlamaktayým
Kimsenin tavuðuna kýþ demedim, dememde Kimsenin somunundan yemedim, yemem de Ak’ý kara, karayý ak bilmedim, bilmemde Her daim dik durdum, hala aðlamaktayým
Gençliðimin doyulmaz tam baharýndayým Güçlüyüm, tuttuðumu koparacak yaþtayým Lakin kalmadý artýk gücüm, takatim hastayým Akranlarým sözde, sazda, ben aðlamaktayým
Bakmayýn siz benim tebessümlü halime Her tebessümümde bin ah vardýr bilene Kimse acýmaz, ortak olamaz dertlerime Aldanmayýn mimiklerime, aðlamaktayým
Güz gelmeden dökülen yaprak misaliyim Tarak vurulmadan koparýldý sacým, sakalým Kurudu fýþkýrýp akan kan yüklü þah damarým Kurudu göz pýnarým, ama hala aðlamaktayým
Yaþýtlarým zevk, sefa içinde, ben ise yastayým Hâlbuki hakkýmdý mutlu yaþamak, yaþamadým Ýmrenen gözlerle akranlarýma her daim baktým Halimi belle etmesem de, hala aðlamaktayým
Sesim kýsýldý aðlamaktan, kalmadý hevesim Keklik gibi ötmeyi hayal eder güclü nefesim Çakýr tikeni özleyen bül bül misali kafesteyim Adeta avcýya av olmuþum, hala aðlamaktayým Sosyal Medyada Paylaşın:
ADEM ÖZCAN (DENİZLİLİ) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.